BİR MEKTUP

Benim saf sevgilim.

Bana yazdığın son e-mailde ‘sorunlarınla beni üzdüğünü’ söylemişsin. Kızım, asıl sorunlarını bana anlatmazsan üzülür, hatta darılırım. Biz birbirimiz için ne anlam ifade ediyoruz. Elbette her şeyini bana anlatacak, dertlerini benimle paylaşacaksın. Seni gerçekten büyük bir aşkla seven başka kimin var?. “Ailem” deme... aile, bir genç kızın hayatında, en fazla on sekiz yaşına kadar önemlidir; ondan sonrasında hayatını bir erkeğe adar. Sen yirmili yaşlarının bile sonuna yaklaştın. Doğayı gözlemlemedin mi? Hangi canlının hayatında, ergenlikten sonra, eşi dışında bir ailesi daha var ki? Tüm canlılar olgunlaştıktan sonra eşlerine aittirler.

Zaten, aile ocağında yaşadığın olumsuzlukların bile, asıl nedeninin bizzat senin kendi davranışların olduğunu anladığın zaman gerçekten olgun bir kadın olacaksın. Evet esas neden sensin, çünkü ailenin senin üzerindeki rolünün bittiğini kabullenemiyor, onları lüzumundan fazla önemsiyorsun. Üstelik artık bir erkeğin olduğu halde.

Bak, bir dostun olarak söylüyorum, parasal konuları da bu kadar önemseme. Babanın parası ile yaşıyor olman seni neden rahatsız ediyor ki? Sana kaç kere söyledim, ama dinlemiyorsun! Para işlerini kafana bu kadar takma. Ailenin yanında yaşamaya devam ettiğin sürece onların parası ile geçinmen, sana verdikleri harçlıkları harcaman gayet doğal. Aç, açık değilsin. Fazla bir beklentin de yok. İnan, bu takıntından kurtulduğun zaman, kendini daha iyi hissedeceksin. Son aile kavganız bile para meselesinden çıkmış, ‘nerdeyse dayak bile yiyecektim’ diyorsun.

Cinselliği bir tarafa bırakalım ama, en azından, bu konuda beni dinle biraz. Ben buradayım. Her bunaldığın zaman, beni anımsa ve beni aramaktan da çekinme. Benim maddi durumum belli. Bu sebepten benden maddi yardım kabul edemiyorsun. Ama ne yapar eder senin ihtiyaç duyduğun kadarını temin edebilirim. O zaman benimle yatman da gerekeceği fikrini kafandan silip at artık. Kızım, bunu nereden çıkarıyorsun? İnsan dostlarına yardım edemez mi? Bunun mutlaka bir karşılığı mı olması lazım. En azından biraz borç verebilirim sana.

Annenin, boyuna, senin beceriksizliğini eleştirmesi (ki belki de şakadır) seni neden bu kadar rahatsız ediyor ki. Benim aşkımı kazanmış olmanın, senin, hayattaki en büyük başarın olduğunu kabullenemiyor musun? Bunu başkalarının bilmesine de gerek yok. Onlar, ‘sen başarısızsın’ dedikleri zaman, içinden kahkaha ile gülmelisin. Ama ‘beni çok sevdiğini’ söylemene rağmen, bundan pek de emin değilsin galiba. Hatta cinsellik konusundaki düşüncelerin bile bunu göstermiyor mu? ‘Onlar anlarsa’ endişesi, benimle olmanı bile engelliyor. Rica ederim, bunda ‘günah endişesi de olduğunu’ söyleme. Birbirini seven bir kadınla erkeğin birlikteliğinin günah olduğu, temelsiz bir bağnazlıktan başka nedir ki? Bizim dinimizde karşılıklı olarak serbest irade ile birlikte yaşamayı kabullenmek nikah yerine geçer. Doğanın dengesi ve Allah’ın emri bu. Daha da önemlisi, aşkta, can bile verilir maşuka, bekâret nedir ki?..

Neyse, bundan sonra, seninle sevişmek isteyebileceğimi bile sanmıyorum. Bu bakımdan müsterih ol. Ailenle mutlu bir yaşam sür. Ben, cinsel birlikteliği, samimiyetle itiraf edeyim ki biraz da senin için istiyordum. Böylece birlikteliğimiz, ömür boyu sürecek bir beraberliğe dönüşebilecekti. Gençsin ve aramıza başka bir erkek girmeyecekse, eninde sonunda, senin cinsel ihtiyacının da tatmin edilmesi gerektiğini düşünüyordum.

Biliyorsun, toplum dayatmasının oluşturduğu bazı sosyal engeller bir yana, daha çok da benim şu anda içinde bulunduğum maddi imkansızlıklar evlenebilmemizi imkansızlaştırıyor. Zaten, ailen de şiddetle karşı çıkıyor buna. Sen de onların sözünden dışarı çıkamıyorsun. Evlilik dışı bir ilişkiyi de kabullenemiyorsun. Peki, ne zamana kadar sürecek bu böyle?

Sana bir şey daha söyleyeceğim. Seven ve sevilen bir kadın, çok mutlu olmalı. Senin hâlâ bunu anlayamayıp üzülebilmeni kabul edemiyorum. Ben seni hâlâ seviyorum. Seni hayatımın bir parçası olarak kabul ediyorum. Eğer istersen bu böyle de devam edecek. Şimdilik, liseli bir sevgili olarak kalmak istemen, henüz cinsel olgunluğa erişmediğini gösterse de, eninde sonunda sen de olgunlaşacaksın. O zaman, benim gerçek kadınım olacağın hususundaki inancımı hiç kaybetmedim, ama buna ömrümüz yetecek mi orasını bilemiyorum. Madem böyle istiyorsun, bunu da kabul edebilirim. Ama gerçekten karım, kadınım olmanı tercih ederdim.

Bu kararsız tutumun ve cinsel yaklaşımın nedeniyle olacak, zaten, sana duyduğum arzu da her geçen gün biraz daha azalıyor. Senin istediğin de gerçekten buysa, artık memnun olabilirsin.

Sevgilerle...



Çaresiz Sevgilin